moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Bitwa o Warszawę

80 lat temu, 15 września 1939 roku, wokół Warszawy zamknął się pierścień wojsk niemieckich. Mimo dużej przewagi Wehrmachtu, nieustannego ostrzału i bombardowania miasta, Warszawa stawiała opór Niemcom przez trzy tygodnie. W końcowym okresie miasta broniło blisko 120 tys. żołnierzy, wspieranych przez mieszkańców. Stolica skapitulowała dopiero 28 września.

Żołnierze polscy z jednostki artylerii przeciwlotniczej w rejonie Dworca Wiedeńskiego podczas obrony Warszawy w pierwszych dniach września 1939.

„Chciałem, by Warszawa była wielka. Wierzyłem, że wielka będzie. […] I Warszawa jest wielka. […] Gdy teraz do was mówię, widzę ją przez okna w całej wielkości i chwale, otoczoną kłębami dymu, rozczerwienioną płomieniami ognia, wspaniałą, niezniszczalną, wielką, walczącą Warszawę”, mówił w radiowym przemówieniu do mieszkańców Stefan Starzyński, prezydent Warszawy, 23 września 1939 roku. Stolica Polski już od 11 dni broniła się przed niemieckim natarciem.

 

REKLAMA

Warszawa od pierwszego dnia II wojny była atakowana przez niemieckie lotnictwo. Pierwsze bomby spadły na miasto 1 września około 5.00 rano. – Do walki z Luftwaffe stanęli piloci myśliwców P.11 i P.7 z Brygady Pościgowej i już pierwszego dnia zestrzelili 14 maszyn wroga, a uszkodzili kolejnych dziesięć – mówi dr Janusz Dębski, historyk II wojny światowej.

Budowa umocnień polowych w Warszawie, fot. IPN

Powołano Dowództwo Obrony Warszawy, na którego czele stanął gen. Walerian Czuma. Wieczorem 6 września postępy niemieckich oddziałów pancernych zaczęły zagrażać miastu i w nocy Warszawę opuścili prezydent Ignacy Mościcki, rząd oraz Edward Śmigły-Rydz, Naczelny Wódz.

Z możliwości ewakuacji nie skorzystał natomiast prezydent miasta Stefan Starzyński, który następnego dnia został komisarzem cywilnym przy Dowództwie Obrony Warszawy. Odpowiadał za formowanie obrony cywilnej miasta, wzywał mieszkańców do budowania barykad, a przez kolejne dni walki swoimi przemówieniami radiowymi zagrzewał warszawiaków do obrony.

8 września, na mocy rozkazu Naczelnego Wodza, z wycofujących się oddziałów polskich, które dotarły do Warszawy, została sformowana Armia „Warszawa” pod dowództwem gen. Juliusza Rómmla. Podlegała mu nie tylko załoga obrony miasta, ale również m.in. oddziały broniące się nad Narwią w rejonie od Modlina po Zegrze, a także Twierdza Modlin.

Tego samego dnia pod stolicą pojawiły się pierwsze oddziały 4 Dywizji Pancernej pod dowództwem gen. Georga-Hansa Reinhardta. Żołnierze Wehrmachtu zajęli Okęcie wraz z lotniskiem, a potem zaatakowali polskie pozycje na Ochocie i Woli, próbując z marszu zająć stolicę. Szturm zakończył się niepowodzeniem, podobnie jak kolejna próba ataku przeprowadzona rankiem 9 września. Podczas tych walk niemieccy pancerniacy stracili kilkadziesiąt czołgów i zaniechali dalszego natarcia.

Niemieckie czołgi i strzelcy zmotoryzowani na ul. Grójeckiej między ul. Siewierską a ul. Przemyską. Widoczny czołg Pz Kpfw I Ausf A i armata Le IG 18 kal. 75 mm.

– Porażka bezpośredniego ataku na Warszawę skłoniła niemieckie dowództwo do zmiany taktyki – tłumaczy historyk. Rozpoczęły się intensywne naloty i ostrzał artyleryjski miasta. 15 września polska stolica została okrążona przez wojska niemieckie, a sytuację pogorszyła jeszcze agresja ZSRR na Polskę 17 września. – Tego dnia, aby zmusić Polaków do kapitulacji, przebywający pod Warszawą Adolf Hitler wydał rozkaz ostrzału artyleryjskiego Zamku Królewskiego, stanowiącego jeden z symboli miasta – podaje dr Dębski.

W kolejnych dniach obrońcy Warszawy zostali wzmocnieni przez część oddziałów Armii „Poznań” i „Pomorze” pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby, które zdołały przebić się do stolicy po bitwie nad Bzurą. Mimo to sytuacja w mieście stawała się coraz trudniejsza. Warszawa była nieustannie bombardowana, 23 września przestała działać elektrownia, kolejnego dnia stacja filtrów przerwała dostarczanie wody.

25 września Luftwaffe, przygotowując decydujące uderzenie sił lądowych, przeprowadziło nalot dywanowy. Na Warszawę zrzucono 560 t bomb burzących i 72 t zapalających. Następnego dnia oddziały niemieckie rozpoczęły generalny szturm na miasto. Natarcie nie przyniosło większych sukcesów, jednak wobec braku wody, żywności, amunicji i ciężkiego położenia ludności cywilnej oraz sytuacji w kraju, który w znacznej części był już zajęty przez siły niemieckie i sowieckie, Dowództwo Obrony Warszawy postanowiło zaprzestać dalszego oporu. „Dowództwo obrony, nie chcąc powiększać bezgranicznych cierpień ludności cywilnej oraz wobec braku amunicji, zdecydowało się na zawarcie 24-godzinnego zawieszenia broni i wszczęcie rokowań nad warunkami oddania stolicy i Modlina” – podano w komunikacje.

Płonący Zamek Królewski po ostrzale przez artylerię niemiecką 17 września 1939 r.

28 września gen. Kutrzeba podpisał akt kapitulacji miasta w dawnej Fabryce Silników Lotniczych Skody na warszawskim Rakowcu. Niemcy wkroczyli do polskiej stolicy 30 września, a 5 października Adolf Hitler przyjął w Alejach Ujazdowskich defiladę wojsk niemieckich.

W końcowym okresie Warszawy broniło blisko 120 tys. żołnierzy, wspieranych przez mieszkańców. Podczas trzech tygodni walk, poległo 2 tys. polskich żołnierzy, a 16 tys. zostało rannych. Straty ludności wyniosły ponad 10 tys. zabitych i około 50 tys. rannych. Zniszczeniu uległo 10% zabudowy miejskiej. – Miasto skapitulowało, lecz nie poddało się, bo już 27 września w stolicy powstała konspiracyjna Służba Zwycięstwu Polski, zalążek Polskiego Państwa Podziemnego – mówi dr Dębski.

Anna Dąbrowska

autor zdjęć: Wikipedia, IPN

dodaj komentarz

komentarze


Pod Kockiem walczyli do końca
 
Polskie rakiety do Homara-K
Adm. Bauer: NATO jest na właściwej ścieżce
MON podsumowało 10 miesięcy rządów koalicji
NATO silniejsze niż kiedykolwiek
Zwycięzca w klęsce, czyli wojna Czang Kaj-szeka
Drony nad poligonem
Coraz bardziej niebezpiecznie na Bliskim Wschodzie
Czy Orka przypłynie z Korei?
Polska i Turcja – od wojen do szacunku i sympatii
Ogniem i dynamitem
Operacja „Feniks” – służby działają, wspierają, ale też niosą nadzieję
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Realizm dowodzenia
Olympus in Paris
Olimp w Paryżu
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Nie rewolucja, lecz ewolucja
Więcej wojska wesprze powodzian
Najlepsi sportowcy wśród terytorialsów to …
Podwyżki dla niezawodowych
Szturm na radar
Widzenie przyszłości
Cezary Tomczyk o podkomisji smoleńskiej
Radar na bezzałogowce
Kaszubski Tygrys
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
„Kieszonkowy” okręt podwodny
Pamiętamy o bohaterach Batalionów Chłopskich
Na Białej Głuchołaskiej stanął most
Wojsko połączy Głuchołazy
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Szef MON-u nagrodzony przez Forum Ekonomiczne
Tłumy biegły po nóż komandosa
Przełom w sprawie rzezi wołyńskiej?
Wojsko Polskie w oczach zagranicznych mediów
WAT po raz 74 zainaugurował rok akademicki
Odznaczenia państwowe za medale paryskich igrzysk
Ukraińska wizja MRAP-a
Bataliony Chłopskie – bojowe szeregi polskiej wsi
Ocean dronów
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Tydzień Kormorana
O bezpieczeństwie na Warsaw Security Forum
Hubalczycy nie złożyli broni
WOT z Pomorza ze wsparciem dla Dolnego Śląska
Paryż – odliczanie do rozpoczęcia igrzysk!
Szef amerykańskiej dyplomacji w Warszawie
Na zapleczu Feniksa
Cyniczna gra Bacha
Trójstronne porozumienie
Zagraniczne wsparcie „Feniksa”
Ukoić ból po stracie
Projekt wsparcia dla pracodawców żołnierzy
Underwater Academy
Czworonożny żandarm w Paryżu
Ostre słowa, mocne ciosy
Wyższe świadczenie mieszkaniowe dla żołnierzy
Album o żołnierzach-olimpijczykach
Zapomogi dla wojskowych poszkodowanych w powodzi
25 km na 25 lat Polski w Sojuszu
Żeby drużyna była zgrana
Płk dr Sowa: Szkolenie rezerw osobowych jest częścią planu budowy systemu służby powszechnej

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO