moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Polska schodzi do podziemia

Miała odbudować polską armię, ośrodki cywilnej władzy i prowadzić walkę aż do odzyskania przez Polskę niepodległości w przedwojennych granicach. 27 września 1939 roku w Warszawie, która ciągle jeszcze walczyła z armią niemiecką, powstała Służba Zwycięstwu Polski, pierwsza ogólnokrajowa organizacja konspiracyjna.

Choć miasto jeszcze walczyło, jego los był przesądzony. Wiedziała o tym grupka najwyższych stopniem wojskowych, którzy w nocy 26 września 1939 roku zebrali się w siedzibie Dowództwa Obrony Warszawy. Rankiem następnego dnia najważniejszy z nich, gen. Juliusz Rómmel, wydał rozkaz skierowany do podległych sobie oddziałów: „Dane mi przez Naczelnego Wodza, w porozumieniu z rządem, pełnomocnictwo dowodzenia w wojnie z najazdem na obszarze całego Państwa, przekazuję gen. bryg. Michałowi Tadeuszowi Tokarzewskiemu-Karaszewiczowi z zadaniem prowadzenia dalszej walki o utrzymanie niepodległości i całości granic”.

Tak powstała Służba Zwycięstwu Polski. Była to pierwsza ogólnopolska organizacja konspiracyjna w kraju, który za chwilę miał się znaleźć pod niemiecko-sowiecką okupacją.

Sum pod ostrzałem

Pomysł powołania konspiracyjnych oddziałów nie był nowy. – Jeszcze przed wybuchem wojny armia tworzyła struktury, tzw. dywersji pozafrontowej. Zaangażowani w nią żołnierze, po wkroczeniu do Polski nieprzyjaciela, mieli działać na jego tyłach – tłumaczy Piotr Makuła, historyk z Muzeum Armii Krajowej w Krakowie. Tempo niemieckiej ofensywy i szwankująca łączność pomiędzy poszczególnymi polskimi jednostkami znacząco utrudniły to zadanie, ale projekt nie został zarzucony. Naczelny Wódz, marszałek Edward Rydz-Śmigły, na krótko przed wyjazdem do Rumunii misję formowania oddziałów dywersyjnych powierzył mjr Edmundowi Galinatowi. Rozkaz ponowił już po przekroczeniu granicy. Galinat wsiadł na pokład samolotu rozpoznawczego Sum, który przedarł się do walczącej jeszcze Warszawy. – Kiedy maszyna znalazła się nad miastem, dostała się pod niemiecki ostrzał. Sum zdołał jednak wylądować – wyjaśnia Piotr Makuła. Był 26 września. Kiedy jednak mjr Galinat dotarł do gen. Rómmla okazało się, że misja formowania konspiracyjnej organizacji właśnie została powierzona gen. Tokarzewskiemu-Karaszewiczowi. Ostatecznie Galinat został jego zastępcą. Na krótko. Niebawem wyjechał do Francji, zaś jego stanowisko objął ówczesny płk Stefan Rowecki.

Ale Służba Zwycięstwu Polski nie była pierwsza. – 20 lub 22 września w zajętym już przez Niemców Krakowie powstała Organizacja Orła Białego. Wstępowali do niej żołnierze przygotowywani wcześniej do wspomnianej dywersji pozafrontowej. Organizacja, tak jak później Polskie Państwo Podziemne, miała struktury wojskowo-cywilne, a jej wpływy sięgały Zagłębia Dąbrowskiego i Kielecczyzny – informuje Piotr Makuła. Krakowska konspiracja nie miała jednak zamiaru działać samodzielnie. – Jej dowódcy, podobnie zresztą jak działacze innych podziemnych struktur, które samorzutnie tworzyły się w różnych częściach kraju, szukali kontaktu z centralą. Wszyscy przypuszczali, że w końcu w Polsce powstanie, firmowana przez władze, ogólnokrajowa organizacja – zaznacza historyk. Kiedy tak się stało, ruszył proces scaleniowy.

Jak Hitler umknął śmierci

Tymczasem SZP w szybkim tempie rozbudowywała struktury. Wkrótce posiadała już Dowództwo Główne, Główną Radę Polityczną oraz dowództwa wojewódzkie, m.in. w Łodzi, Krakowie, Lublinie... Organizacja stawiała sobie za cel odbudowę polskiej armii i cywilnych ośrodków władzy, a także wyzwolenie kraju spod okupacji. – Konspiratorzy zakładali, że wiosną 1940 roku dojdzie do walk na froncie zachodnim. Kiedy to nastąpi, oni podejmą szeroko zakrojone działania na terenach okupowanych. Niemcy zostaną pokonani i ziemie przez nich zagarnięte powrócą w polskie ręce – mówi Piotr Makuła. Na razie jednak SZP gromadziła siły. – Istotną sprawą była poprawa społecznych nastrojów. Polacy byli mocno przybici wrześniową klęską – zaznacza historyk.

Drugi od prawej gen. Michał Karaszewicz-Tokarzewski, twórca pierwszej organizacji konspiracyjnej - Służby Zwycięstwu Polski.

Konspiratorzy podejmowali też doraźną walkę. Najbardziej spektakularną akcją była próba zamachu na Hitlera. Podjęli ją żołnierze dowodzeni przez mjr. Franciszka Niepokólczyckiego. Pod pozorem rozbierania barykad, którymi podczas wojny obronnej usiana była Warszawa, podłożyli na jednej z ulic ładunki wybuchowe. 5 października 1939 roku trasą tą przejeżdżać miał Adolf Hitler. Wódz III Rzeszy przyjechał do Warszawy, by wziąć udział w defiladzie zwycięstwa. Saperzy Niepokólczyckiego nie zdołali jednak odpalić ładunków.

Wiosną 1940 roku wojna na Zachodzie istotnie rozgorzała. Jednak wbrew oczekiwaniom Polaków, francusko-brytyjskie siły poniosły w niej druzgocącą klęskę. Konspiratorzy musieli się przygotować na znaczenie dłuższą walkę niż pierwotnie zakładali. Tyle że nie prowadziła jej już Służba Zwycięstwu Polski.

W stronę Armii Krajowej

Działalność SZP rozpoczęła się od zgrzytu, który zaważył o jej przyszłości. Pierwszy meldunek, który gen. Tokarzewski-Karaszewicz skierował na Zachód, trafił nie w ręce gen. Władysława Sikorskiego, lecz marszałka Rydza-Śmigłego. Problem w tym, że Naczelny Wódz był w tym czasie internowany w Rumunii, zaś emigracyjne środowiska we Francji obarczały go winą za wrześniową klęskę. – Gen. Sikorski, który wkrótce został Naczelnym Wodzem obawiał się, że Tokarzewski-Karaszewicz jest zbyt blisko związany z sanacją – podkreśla Makuła. Dlatego jeszcze w listopadzie 1939 roku powołał kolejną organizację konspiracyjną dla okupowanej Polski – Związek Walki Zbrojnej. Była ona kierowana z terytorium Francji przez gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Dotychczasowy dowódca SZP został wysłany na wschód z zadaniem tworzenia konspiracyjnych struktur na terenach zajętych przez Sowietów. Wkrótce ZWZ ostatecznie wchłonął struktury SZP. Latem 1940 roku dowódcą Związku Walki Zbrojnej mianowany został gen. Stefan Rowecki „Grot”, który przebywał na terenie okupowanej Polski.

14 lutego 1942 roku ZWZ przekształcił się w Armię Krajową. Stanowiła ona część Polskiego Państwa Podziemnego i w szczytowym okresie liczyła prawie 400 tysięcy żołnierzy. Jej celem było przygotowanie ogólnopolskiego powstania na terytorium Polski.

Łukasz Zalesiński

autor zdjęć: KPRP, NAC

dodaj komentarz

komentarze


Polsko-unijne rozmowy o „murze dronowym”
Bohaterowie, których etos trwa
Podniebny sprawdzian
Władze USA zapowiadają poważne zmiany w amerykańskiej armii
W poszukiwaniu majora Serafina
WOT na froncie walki w cyberprzestrzeni
Pomoc dla rodziny w Wyrykach
Szpej, czyli ma być skrojone na miarę
Rekordowy rocznik rozpoczął naukę na WAT
Polski „Wiking” dla Danii
Norwegowie zaczynają szkolenia Ukraińców w Polsce
Nielekka budowa kompleksu dla 21 Lekkiego Batalionu Górskiego
Od doświadczeń z wojny do pokolenia Z
Obowiązek budowy schronów staje się faktem
Speczespół wybierze „Orkę”
Umowa na rakiety do F-35 jeszcze w tym roku
Kircholm 1605
Unia chce zbudować „mur dronowy"
Żandarmeria skontroluje także cywilów
Maratońskie święto w Warszawie
Taktyczne nowości (nie tylko) dla służb
Szósta generacja myśliwców coraz bliżej
„Gaudeamus igitur” u wojskowych medyków
„Cichociemni – Pług”. Premiera dokumentu
Cios w plecy
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
„Road Runner” w Libanie
Nurkowie kontra dywersanci
Kawaleria pancerna spod znaku 11
Pięciobojowe duety na medal
Grupa WB rozszerza ofertę Warmate’ów
Brytyjczycy na wschodniej straży
Australijski AWACS rozpoczął misję w Polsce
Kolejne Legwany dla Wojska Polskiego
Święto w stolicy polskiego pentatlonu
Rozkaz: zatankować kompanię Abramsów
Polska nadal będzie finansować Stralinki dla Ukrainy
Polskie wojsko na Gotlandii
Kluczowa inwestycja dla sojuszników
Szczeciński Korpus rośnie w siłę
W obronie gazoportu
GROM w obiektywie. Zobaczcie sami!
Dwie agresje, dwie okupacje
Rosja eskaluje napięcie w Europie Wschodniej
Śmierć żołnierza Wojsk Obrony Terytorialnej
MSPO 2025 – serwis specjalny „Polski Zbrojnej”
Rekompensaty na nowych zasadach
Europa ma być zdolna do obrony
Wioślarze mistrzami świata, a pięcioboiści znów na podium
Jednym głosem w sprawie obronności
Su-22 odleciały. Teraz w Mirosławcu rządzą Bayraktary
Brytyjczycy żegnają Malbork
Ograniczenia w ruchu lotniczym na wschodzie Polski
W Sejmie o konsultacjach z sojusznikami
Medale pięcioboistów Wojska Polskiego
Na tropie Bursztynowej Komnaty
Medale na ściance i na torze regatowym
Człowiek w pętli
K2 bardziej polski i... bezpieczny dla załogi
RAF nad Polską. Cel: patrolować i odstraszać
Orlik na Alfę
Zawiszacy mają „Zjawę”
Jak postępuje modernizacja sił powietrznych?
Koniec dzieciństwa
Krótka droga na Gotlandię
Przedwczesny triumf
Żołnierze USA i Bradleye jadą do Polski
Soboty z wojskiem
Cichociemni w oczach swoich następców

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO