moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Trójwymiarowy „Wicher”

Był chlubą przedwojennej marynarki. Brał udział w obronie Helu w 1939 roku. Został wówczas zbombardowany i zatonął. W Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku można zobaczyć trójwymiarowy wrak ORP „Wicher”. Jednostka od kilkudziesięciu lat spoczywa na dnie Zatoki Gdańskiej.

Trójwymiarowy model ORP „Wicher” to 21. eksponat wirtualnego skansenu wraków. Dzięki projektowi naukowo-badawczemu, realizowanemu od 2015 roku, na specjalnym portalu internetowym można oglądać wraki statków, które spoczywają na dnie Zatoki Gdańskiej. – To jedyne takie muzeum w Polsce i na świecie, które udostępnia internautom trójwymiarowe modele wraków. Postanowiliśmy dokumentować jednostki z Zatoki Gdańskiej. Niewiele osób wie bowiem, ile wraków tam spoczywa, a jeszcze mniej jest tych, którzy wiedzą, jak one wyglądają – mówi dr Tomasz Bednarz, kierownik Działu Digitalizacji Narodowego Muzeum Morskiego, pomysłodawca i autor projektu.

 

Dokumentaliści z Działu Digitalizacji już wcześniej opracowali m.in. wirtualne modele wraków okrętów „Solen” i „Głazik”. ORP „Wicher” jest pierwszym metalowym wrakiem, którym zajęli się naukowcy. Przygotowanie wirtualnego modelu wraku przedwojennego niszczyciela było dla nich nie lada wyzwaniem. – To największy ze wszystkich obiektów, jakie do tej pory dokumentowaliśmy. Wcześniejsze wraki miały długość do 25 m, „Wicher” ma około 80 m. To było duże wyzwanie, ale obiekt o tak dużej wartości historycznej i archeologicznej zasługuje na odpowiednią dokumentację – wyjaśnia dr Tomasz Bednarz. I dodaje: – Pewnym ułatwieniem był dla nas fakt, że wrak „Wichra” znajduje się na stosunkowo niewielkiej głębokości od 5 do 10 m.

Film: Narodowe Muzeum Morskie

Prace nad budową trójwymiarowego modelu trwały od kwietnia 2018 roku. Wzięła w nich udział czteroosobowa grupa badaczy – nurków z gdańskiego muzeum. By przygotować dokumentację wraku, zrobili ponad 33 tys. fotografii, a następnie za pomocą specjalistycznych programów komputerowych z grupy SfM (Structure from Motion), pozwalających na utworzenie ze zdjęć modeli przestrzennych, wykonano model fotogrametryczny 3D obiektu. – Dokumentacja podwodna zajęła nam pięć dni. Podzieliliśmy wrak na osiem sektorów, które się zazębiały. Dzięki temu nie umknął nam żaden szczegół – zapewnia dr Tomasz Bednarz.

Podczas wykonywania zdjęć badacze udokumentowali kilka ciekawych części wyposażenia, m.in. zachowane w oryginalnym układzie turbiny wysokiego i niskiego ciśnienia, wały napędowe, rury opadowe oraz urządzenia maszynowni okrętu. Odkryli również kilka zabytków. – Wrak jest bardzo zniszczony. Dość dobrze zachowała się jednak część elementów znajdujących się w najniższej części okrętu – zaznacza dr Tomasz Bednarz. – Pozyskaliśmy do muzeum między innymi charakterystyczne i bardzo ciekawe mosiężne mocowania lamp. Jednak zrobiliśmy to przy okazji, bo nasza główna praca skupiała się na dokumentacji powierzchniowej, czyli tego, co widać na zewnątrz, bez wnikania w konstrukcję wraku.

Dokumentaliści z Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku podkreślają, że projekt wirtualnego skansenu wraków wciąż jest rozwijany, a udana próba zbudowania trójwymiarowego modelu ORP „Wicher” otwiera kolejne możliwości. – Szacujemy, że na dnie Zatoki Gdańskiej spoczywa kilkadziesiąt interesujących nas wraków. Mamy tu przecież pozostałości „Zawiszy Czarnego” czy „Gryfa”, który zatonął, podobnie jak „Wicher”, we wrześniu 1939 roku. Niewykluczone, że właśnie tymi wrakami zajmiemy się w następnych latach – przyznaje gdański badacz. Dodaje, że w tym roku muzeum planuje opracować cztery modele 3D drewnianych wraków. – Właśnie tyle nowych modeli 3D chcielibyśmy dodawać każdego roku do naszych wirtualnych zbiorów – zdradza twórca wirtualnego skansenu wraków.

ORP „Wicher” spoczął na dnie Zatoki Gdańskiej nieopodal falochronu helskiego w 1939 roku. Służbę pełnił od 1930 roku. Był flagową jednostką dywizjonu kontrtorpedowców. Na jego pokładzie gościli m.in. Józef Piłsudski czy Ignacy Mościcki, a okręt pokazano w filmie „Rapsodia Bałtyku”. Jako jedyny niszczyciel bronił polskiego wybrzeża we wrześniu 1939 roku, wtedy też został zbombardowany przez niemieckie lotnictwo.

Piotr Raszewski

autor zdjęć: Narodowe Archiwum Cyfrowe, Muzeum Morskie

dodaj komentarz

komentarze


Gunner, nie runner
 
Morska Jednostka Rakietowa w Rumunii
W Italii, za wolność waszą i naszą
Kolejne FlyEye dla wojska
Na straży wschodniej flanki NATO
Szybki marsz, trudny odwrót
Wojskowy bój o medale w czterech dyscyplinach
Szpej na miarę potrzeb
Wypadek na szkoleniu wojsk specjalnych
Morze Czarne pod rakietowym parasolem
Wytropić zagrożenie
Wojna w świętym mieście, część druga
NATO on Northern Track
25 lat w NATO – serwis specjalny
Donald Tusk: Więcej akcji a mniej słów w sprawie bezpieczeństwa Europy
Sprawa katyńska à la española
Metoda małych kroków
Strategiczna rywalizacja. Związek Sowiecki/ Rosja a NATO
Operacja „Synteza”, czyli bomby nad Policami
Więcej pieniędzy dla żołnierzy TSW
Wojna w świętym mieście, epilog
Lekkoatleci udanie zainaugurowali sezon
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Zachować właściwą kolejność działań
Tragiczne zdarzenie na służbie
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Ameryka daje wsparcie
Więcej koreańskich wyrzutni dla wojska
Sandhurst: końcowe odliczanie
Zmiany w dodatkach stażowych
W Brukseli o wsparciu dla Ukrainy
Żołnierze ewakuują Polaków rannych w Gruzji
NATO zwiększy pomoc dla Ukrainy
Ukraińscy żołnierze w ferworze nauki
Priorytety polityki zagranicznej Polski w 2024 roku
Święto stołecznego garnizonu
Charge of Dragon
Systemy obrony powietrznej dla Ukrainy
W Rumunii powstanie największa europejska baza NATO
Pod skrzydłami Kormoranów
SOR w Legionowie
Wojna w świętym mieście, część trzecia
Ramię w ramię z aliantami
Puchar księżniczki Zofii dla żeglarza CWZS-u
Active shooter, czyli warsztaty w WCKMed
Rozpoznać, strzelić, zniknąć
Posłowie dyskutowali o WOT
Polscy żołnierze stacjonujący w Libanie są bezpieczni
NATO na północnym szlaku
Przełajowcy z Czarnej Dywizji najlepsi w crossie
Jakie wyzwania czekają wojskową służbę zdrowia?
Wojna na detale
Aleksandra Mirosław – znów była najszybsza!
Front przy biurku
Rekordziści z WAT
Wojna w Ukrainie oczami medyków
Gen. Kukuła: Trwa przegląd procedur bezpieczeństwa dotyczących szkolenia
Od maja znów można trenować z wojskiem!
Czerwone maki: Monte Cassino na dużym ekranie
Polak kandydatem na stanowisko szefa Komitetu Wojskowego UE
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Znamy zwycięzców „EkstraKLASY Wojskowej”
Kosiniak-Kamysz o zakupach koreańskiego uzbrojenia
Kadisz za bohaterów

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO