Obrona posterunków przed atakami przeciwnika, wykrywanie myśliwców F-16 czy konieczność natychmiastowego przeniesienia urządzeń radiolokacyjnych o kilkaset kilometrów. To część z ponad 300 zadań, jakie wykonywało pół tysiąca żołnierzy z 3 Wrocławskiej Brygady Radiotechnicznej podczas ćwiczeń „Błotniak-16”. Tygodniowe manewry zakończyły się w piątek.
„Błotniak” to najważniejsze ćwiczenia dla radiotechników. Odbywają się one raz w roku i zwykle obejmują swym zasięgiem kilka województw. W tym roku sprawdzian na poligonach przechodził 31 Batalion Radiotechniczny z Wrocławia. W sumie w manewrach uczestniczyło niemal 500 wojskowych służących w: 241 kompanii radiotechnicznej z Pietrzykowic koło Wrocławia, 310 kompanii radiotechnicznej z miejscowości Babki koło Poznania, 312 kompanii radiotechnicznej z Ruchocinka koło Powidza i 330 kompanii radiotechnicznej z Radzionkowa na Śląsku. W ćwiczenia zaangażowani też byli specjaliści z 170 posterunku radiolokacyjnego dalekiego zasięgu z Wronowic koło Łasku.
Zadaniem żołnierzy poszczególnych pododdziałów było m.in. zorganizowanie w wyznaczonym terenie posterunków radiolokacyjnych. To właśnie z nich miała być prowadzona obserwacja określonego obszaru przestrzeni powietrznej. Żołnierze mieli wykryć, śledzić i zidentyfikować, czy obserwowany na niebie obiekt to „swój”, czy „obcy”.
Ponad 300 zadań do wykonania
Generał bryg. Wojciech Lewicki, który dowodził ćwiczeniami, przyznaje, że na potrzeby ćwiczeń jego sztab przygotował ponad 300 różnych zadań i epizodów mających przybliżyć warunki panujące na wojnie. I tak, posterunki były atakowane z powietrza, dochodziło w nich do awarii sprzętu, a obsługa musiała zmagać się ze skutkami użycia przez nieprzyjaciela broni chemicznej. W ćwiczeniach wykorzystano też myśliwce F-16 i śmigłowce SW-4, by sprawdzić, czy żołnierze wychwycą na radarach ich obecność.
Film: Bogusław Politowski/ portal polska-zbrojna.pl
Radiotechnicy musieli także udowodnić, że potrafią bronić posterunków zaatakowanych przez grupy niezidentyfikowanych mężczyzn (w ich role wcielili się żołnierze innych jednostek). Dowództwo brygady chciało w ten sposób sprawdzić reakcję obsady posterunku oraz uświadomić załodze, że w warunkach bojowych muszą być gotowi na każdy rozwój wypadków. Jednym z największych wyzwań była jednak nagła zmiana lokalizacji posterunku. To oznaczało konieczność szybkiego zwinięcia sprzętu, przetransportowania go nawet kilkaset kilometrów, a następnie rozwinięcia posterunku ponownie.
Ćwiczenia pod okiem obserwatorów ze sztabu
Jednak ocenie podlegały działania żołnierzy na wszystkich etapach ćwiczeń. Najpierw więc obserwatorzy ze sztabu brygady wzięli udział w planowaniu prowadzonym przez dowództwo batalionu. Później sprawdzali sprawność obiegu informacji do poszczególnych pododdziałów. Uczestniczyli też w przejeździe kolumn wojskowych, by zweryfikować, czy dobrze wyznaczono zasadniczą i zapasową trasę, czy wybrano odpowiednie miejsca na postój, a także czy przerwy realizowano w czasie, jakim nakazują wojskowe przepisy.
Radiotechnicy mieli ściśle wyznaczony czas na zrealizowanie poszczególnych zadań. Dowódcy posterunków otrzymali rozkazy, by o konkretnej godzinie danego dnia rozwinąć posterunki i rozpocząć obserwację. W pierwszym dniu ćwiczeń zostały one umiejscowione w czterech punktach: koło Wrocławia, w okolicach Leszna (województwo wielkopolskie) i w Skwierzynie (lubuskie) oraz nieopodal Żagania. W tym ostatnim miejscu posterunek powstał na dużej leśnej polanie. Żołnierze w kilkadziesiąt minut przygotowali do pracy stacje radiolokacyjne Justyna (odległościomierz, NUR-31M) oraz Bożena (wysokościomierz, NUR-41). - Po latach treningów wykonujemy tę pracę naprawdę bardzo szybko – zapewnia mł. chor. Andrzej Michniewicz, technik stacji.
Jednocześnie z radiotechnikami do pracy przygotowywali się łącznościowcy batalionu. Na skraju lasu ustawili ruchomy węzeł łączności cyfrowej RWŁC-10T i radiostację R-140M z 24 metrowym masztem anteny. – Nasze stacje radiolokacyjne mogą wykrywać obiekty oddalone o ponad 150 kilometrów i lecące na pułapie do kilkudziesięciu kilometrów – mówi ppor. Adrian Mielczarek.
Od ścisłej współpracy radiotechników i łącznościowców zależy skuteczność prowadzonych działań. – Na nic zda się doskonała praca radiotechników, sprawne wykrywanie statków powietrznych, jeżeli obraz danego obszaru nieba nie zostanie w czasie rzeczywistym przesłany do jednostek dowodzenia – wyjaśnia generał Lewicki.
Wszystkie informacje z posterunku muszą natychmiast dotrzeć do: Ośrodka Dowodzenia i Naprowadzania, Mobilnej Jednostki Dowodzenia Operacjami Powietrznymi oraz Rejonowego Ośrodka Dowodzenia i Naprowadzania. Tam zapadają decyzje o użyciu lotnictwa i przechwyceniu lub zniszczeniu maszyn przeciwnika.
Trzeba dodać, że radiotechnicy z 31brt, którzy wzięli udział w ćwiczeniach „Błotniak”, jednocześnie pełnili dyżur bojowy w Systemie Obrony Powietrznej RP oraz Systemie Obrony Powietrznej Sojuszu NATO. – Dzięki dobremu wyszkoleniu, wiedzy i doświadczeniu naszych specjalistów możemy wykonywać kilka ważnych zadań jednocześnie - zaznacza ppłk Sebastian Kowalczuk, dowódca batalionu. Oficer przypomina, że już wcześniej dochodziło do podobnych sytuacji. Żołnierze musieli pogodzić dyżur bojowy na przykład z udziałem w ćwiczeniach „Anakonda-16” lub zapewnieniem bezpieczeństwa podczas szczytu NATO w Warszawie i Światowych Dni Młodzieży
Ćwiczenia żołnierzy 31 Batalionu Radiotechnicznego, zorganizowane przez dowództwo 3 Wrocławskiej Brygady Radiotechnicznej, trwały pięć dni – od 24 do 28 października.
autor zdjęć: Bogusław Politowski
komentarze