moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Psycholog z intuicją

Moje zadanie polega na zmierzeniu się z prawdą razem z weteranem, niezależnie od tego, jak bardzo jest ona bolesna – mówi Sylwia Szymańska, psycholog z Wojskowego Instytutu Medycznego. Specjalistka w zakresie leczenia skutków stresu bojowego jest jednym z laureatów Buzdyganów 2016.

Ponad dziesięć lat walczę o weteranów. Oni walczyli na misjach, teraz czas na mnie. Walczę na terapii, kiedy żołnierze są na granicy życia i śmierci. I nawet nie chodzi o to, że oni chcą popełnić samobójstwo, raczej o to, jak żyją. O ich uzależnienia, ryzykowne zachowania, o to, że odmawiają sobie na przykład prawa do wyzdrowienia, bo w ten sposób karzą się za działania na wojnie”, opowiada Sylwia Szymańska, psycholog kliniczny i psychoterapeuta Kliniki Psychiatrii, Stresu Bojowego i Psychotraumatologii w Wojskowym Instytucie Medycznym.

Historia oparta na emocjach

Sylwia Szymańska ukończyła psychologię na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Początkowo pracowała w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, ale gdy dowiedziała się, że w Wojskowym Instytucie Medycznym powstaje Klinika Psychiatrii i Stresu Bojowego, postanowiła zmienić miejsce zatrudnienia. W 2006 roku dołączyła do zespołu nowej kliniki. „Już na studiach wiedziałam, że chcę pracować klinicznie, ale to, z czym się spotkałam na Szaserów, zupełnie mnie zaskoczyło. Praca z traumą, zwłaszcza z traumą wojenną, jest niezwykle wymagająca. To jeden z najcięższych przypadków, który w świecie cywilnym można by porównać do traumy, jaką przeżywają ofiary gwałtu”, mówi. Od samego początku jest związana z pracą oddziału całodobowego kliniki, współtworzyła też program terapeutyczny, który z pewnymi modyfikacjami obowiązuje do dziś. „Należy się jej ogromne uznanie za stworzenie programu, który wprowadziła w klinice. Nie miała jeszcze specjalizacji, dużego doświadczenia, a poradziła sobie doskonale”, przyznaje Teresa Gordon, psycholog, starszy specjalista z kliniki.

Zanim Sylwia Szymańska rozpoczęła pracę w WIM-ie, nie miała żadnego kontaktu z armią. „Tata, który fascynuje się historią, opowiadał mi trochę o wojsku. Uczył mnie szlachetności w podejściu do żołnierzy i zdrowego patriotyzmu”, uzupełnia. Płk dr n. med. Radosław Tworus, kierownik kliniki, wspomina, że kiedy Sylwia Szymańska zaczynała pracę na Szaserów, była dobrze przygotowana, ale zupełnie nie rozumiała specyfiki wojska. „Obawiałem się trochę, czy weterani będą chcieli rozmawiać z drobną blondynką, cywilem, który nie wie, co to erpeg, ajdik, ganerka czy bihata. Okazało się, że wrażliwość pani Sylwii, jej empatia i profesjonalizm przyniosły niezwykłe skutki. Weterani jej zaufali. Po dekadzie pracy w klinice, choć nigdy nie była w Afganistanie, z cywila stała się ekspertem. O tym, co się działo na misjach, wie więcej niż niejeden dowódca”, mówi płk Tworus. Kierownik kliniki podkreśla, że niezwykle ceni jej zacięcie kliniczne. „Zmysłu klinicznego nie można się nauczyć, a ona go po prostu ma. Wyjątkowa intuicja pozwala jej dotrzeć do pacjenta. Dzięki temu może skutecznie pomagać chorym, z którymi inni mogliby sobie nie poradzić”, dodaje.

Sylwia Szymańska jest dziś najwyższej klasy psychologiem klinicznym i psychoterapeutą. Od 2014 roku kieruje pracą zespołu psychologów kliniki i systematycznie wprowadza nowe programy szkoleń oraz kursów dla psychiatrów, psychologów zajmujących się traumą i stresem pola walki. Współtworzyła schematy diagnostyczne i programy psychoterapeutyczne dotyczące PTSD. Pracuje nad doktoratem na temat neuropsychologicznych konsekwencji łagodnych traumatycznych urazów mózgu u weteranów naszych misji. Jest też wykładowcą i głównym autorem programów kursów dla szkolących się w Polsce psychologów i psychiatrów ukraińskich, którzy pracują z żołnierzami cierpiącymi na PTSD.

Zaufanie to podstawa

O swoich pacjentach opowiada niechętnie, bo jak mówi, nie chce stracić zaufania, którym obdarzyli ją żołnierze. Przyznaje jednak, że w klinice opieką otoczeni są wojskowi, zmagający się z różnymi trudnościami. Są to weterani, którzy byli ofiarami działań wojennych, czyli albo byli ranni, albo uczestniczyli w zdarzeniu, w którym zginął ich kolega. Są i tacy, którzy obwiniają się o wyrządzenie komuś krzywdy. Wspominają historie, kiedy ktoś ginął od ich kul. Są wreszcie i tacy, którzy jako świadkowie okrutnych zdarzeń cierpią z powodu swojej bezradności. Oskarżają się o to, że nie mogli pomóc np. dzieciom lub kobietom. „Niektórzy pacjenci łączą w sobie wszystkie perspektywy. Takie przypadki są najtrudniejsze, a leczenie zawsze jest długotrwałe, zwłaszcza jeśli z traumą w parze idzie np. alkoholizm lub wybuchy agresji”, przyznaje psycholog. Podczas terapii wyjaśnia weteranom m.in. dlaczego nie pamiętają wszystkiego, co zdarzyło się na misji i jak stopniowo będzie się to zmieniać w czasie leczenia. Przyznaje, że na początku ich wspomnienia są porozrywane „jak droga po wybuchu ajdika lub szczątki ludzkich ciał, które tam widują”. Dopiero z czasem ich pamięć i emocje ulegają uporządkowaniu.

Nigdy nie liczyła, ilu miała pacjentów. Jeśli jednak wziąć pod uwagę terapię indywidualną i grupową, to okaże się, że poznała historie traumatycznych przeżyć około czterystu weteranów. Około stu z nich pomogła bezpośrednio. „Nie liczby są tu najważniejsze, lecz efekt mojej pracy. Cieszę się, że mogę im pomóc i jestem dumna, że mi ufają, że czują do mnie sympatię. Zawsze staram się być autentyczna w kontaktach z nimi, nie chowam się za fasadowością. Często powtarzam, że izolowanie pacjenta z traumą przed prawdą nie jest współczuciem, lecz jego porzuceniem. Moje zadanie polega na zmierzeniu się z prawdą razem z weteranem, niezależnie od tego, jak bardzo jest ona bolesna”, przyznaje. Dodaje jednocześnie, że budujące dla niej jako psychologa jest to, że po zakończonej terapii weterani potrafią szczerze dziękować za pomoc. „Kiedy jeden z weteranów wychodził z oddziału, powiedział, że w pamięci zachowa zdjęcia dwóch psychologów. Bo wierzy, że dzięki naszym fotografiom, się nie rozsypie... Ładne to, prawda?”, opowiada. Nie wszystkim jednak udało się pomóc. Szymańska ze smutkiem przyznaje, że w pamięci ma trzech żołnierzy, którzy przerwali leczenie i nigdy nie wrócili na oddział: „Nie wiem, co się z nimi dzieje, często myślę o nich i zastanawiam się, czy żyją. Jestem jednak pewna, że oni wiedzą, że zawsze na nich czekam, że zawsze mogą wrócić do kliniki”.

W zawodowej pracy Sylwia Szymańska dużo uwagi poświęca także na badanie wpływu traumy wojennej na rodziny weteranów. Wyniki znalazły się w książce „Tułaczka Odyseusza. Powrót z wojny do domu”. „Mitologiczny Odyseusz wrócił do domu po 20 latach, a jego ukochana żona go nie poznała. Zmienił się, moim zdaniem nie tylko fizycznie. Tak samo jest z weteranami misji. Z wojny wracają tylko pozornie ci sami ludzie”.

Magdalena Kowalska-Sendek

autor zdjęć: Michał Niwicz

dodaj komentarz

komentarze


Nawrocki przedstawia kierownictwo BBN-u
 
Drukowanie dronów
Żołnierze PKW Irak są bezpieczni
Pracowity pobyt w kosmosie
„Niegościnni” marynarze na obiektach sportowych w Ustce
Pancerny kot w polskim wojsku
Bezpieczniejsza Europa
Pułk Reprezentacyjny rekrutuje. Kto może dołączyć?
Strażnicy polskiego nieba
Pociski do FA-50 i nowe Rosomaki
Armia pomoże służbom na zachodniej granicy
Musimy być szybsi niż zagrożenie
Szczyt w Hadze zakończony, co dalej?
Strategia odstraszania. Czy zadziała?
Podejrzane manewry na Bałtyku
Historyczne zwycięstwo ukraińskiego F-16
Nie żyje żołnierz PKW Irak
Flyer, zdobywca przestworzy
„Różycki” zwodowany
Kajakami po medale
Cybermiasteczko na Festiwalu Open’er
„Swift Response ‘25”, czyli lekka piechota w ciężkim terenie
Nowe zasady fotografowania obiektów wojskowych
Dwa tygodnie „rozgryzania” Homara-K
11 lipca narodowym dniem pamięci o ofiarach rzezi wołyńskiej
Kadeci z NATO i z Korei szkolili się w Karkonoszach
Zbrodnia we wsi, której już nie ma
Święto sportów walki w Warendorfie
Rodzinne ćwiczenia z wojskiem
Planowano zamach na Zełenskiego
Generał „Grot” – pierwszy dowódca AK
Policja ze wsparciem wojskowego Bayraktara
USA przyłączyły się do ataku Izraela na Iran
BWP-1 – historia na dekady
Broń przeciwko wrogim satelitom
Czarna Pantera celuje
Kolejne czołgi K2 dla naszej armii
Sukcesy żołnierzy na międzynarodowych arenach
Prezydent na wschodniej granicy
Policjanci w koszarach WOT
Inwestycja w żołnierzy
Demony wojny nie patrzą na płeć
The Power of Infrastructure
Pierwsze oficerskie gwiazdki
Szczyt NATO nie tylko o wydatkach na obronność
Pestki, waafki, mewki – kobiety w Polskich Siłach Zbrojnych
Świat F-35
Odbudowa obrony cywilnej kraju
Żołnierze WOT-u szkolili się w Słowenii
Podróż w ciemność
Sejm zakończył prace nad nowelizacją ustawy o obronie ojczyzny. Teraz czas na Senat
ORP „Necko” idzie do natowskiego zespołu
Rosyjska maszyna Su-24 przechwycona przez polskie F-16
Żołnierze z 10 Brygady Kawalerii Pancernej powalczą w IV lidze
Ewakuacja Polaków z Izraela
Śmierć gorsza niż wszystkie
Wyższe stawki dla niezawodowych
GROM w obiektywie. Zobaczcie sami!
Dzieci wojny
Prawo dla kluczowych inwestycji obronnych
Ratownik w akcji
Miliardowe wsparcie dla PGZ
Międzynarodowy festiwal lotnictwa. Zbliża się Air Show Radom 2025
Dekapitacyjne uderzenie w Iran
Wypadek Rosomaka
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Posłowie za wypowiedzeniem konwencji ottawskiej

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO