moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Ćwiczą i spoglądają na rosyjskie okręty

Do objęcia takiego stanowiska oficer przygotowuje się praktycznie przez całą swoją służbę – podkreśla kmdr por. Maciej Matuszewski, szef sztabu pierwszej grupy Stałego Zespołu Okrętów NATO. Fregaty tworzące SNMG1 spędziły trzy dni w gdyńskim porcie. Celem wizyty było uzupełnienie zapasów przed dalszą działalnością.

Dobrze być w domu?

No pewnie! Nie było mnie tutaj od lipca. Odkąd zostałem szefem sztabu SNMG1, mieliśmy okazję współpracować z okrętami naszej marynarki, ale do polskiego portu zespół jeszcze nie zawijał. W piątek SNMG1 pojawił się w Gdyni, by uzupełnić zapasy. Choć nie będzie to długa wizyta, bo już w poniedziałek rano wracamy na morze, bardzo się z tego powodu cieszę.

Od lipca zapewne mnóstwo się w Pana życiu działo. Jakie zadania w tym czasie wykonywał zespół?

Rzeczywiście, ten czas spędziliśmy bardzo aktywnie. U wybrzeży Portugalii braliśmy udział w międzynarodowych ćwiczeniach „Dynamic Messenger”, które były poświęcone bojowemu wykorzystaniu różnych dronów: latających, nawodnych i podwodnych. Dołączyliśmy również do manewrów „Joint Warrior”. One z kolei rozgrywane były na wodach brytyjskich. Złożony scenariusz zakładał m.in. symulowane uderzenia na cele lądowe i wyprowadzenie kontrataku. Dużo czasu spędziliśmy na Bałtyku. Tutaj bardzo intensywnie ćwiczyliśmy z polską marynarką, która posłała na morze fregatę ORP „Gen. T. Kościuszko”, korwetę ORP „Kaszub” czy okręt patrolowy ORP „Ślązak”. Z kolei tuż przed wejściem do Gdyni spędziliśmy dwa tygodnie u wybrzeży Finlandii, gdzie uczestniczyliśmy w manewrach „Freezing Winds”. Operowaliśmy na bardzo ciekawych i wymagających akwenach, pośród szkierów, czyli archipelagu niezliczonych skalistych wysepek. Oprócz tego prowadziliśmy monitoring ruchu rosyjskich okrętów i wiele działań szkoleniowych wewnątrz zespołu. Trudno przy tym wskazać, które z tych zadań było najważniejsze. Wszystkie te przedsięwzięcia tworzyły różnorodną mozaikę, składającą się na codzienną działalność zespołu.

W SNMG1 jest Pan szefem sztabu. Z czym się wiąże ta funkcja?

Sztab został powołany do tego, by zapewnić dowódcy zespołu wsparcie w kierowaniu poczynaniami okrętów. W tej chwili w skład SNMG1 wchodzą dwie fregaty: HNLMS „Tromp” z Holandii oraz HDMS „Esbern Snare” z Danii. Pierwsza pełni zarazem funkcję jednostki flagowej. Na jej pokładzie rezyduje dowódca zespołu – obecnie komodor Jeanette Morang z holenderskiej marynarki wojennej – oraz sztab. Od lipca liczba okrętów wielokrotnie się jednak zmieniała. W szczytowym okresie było ich osiem. Taka fluktuacja nie jest niczym szczególnym. Wynika z przyjętego wcześniej planu.

Okręty zespołu SNMG1 wzięły m.in. udział w manewrach „Freezing Winds”. Fot. SNMG1

Wracając jednak do sztabu – pracują w nim specjaliści z różnych dziedzin. Mamy więc ekspertów od łączności, działań nawodnych, podwodnych, powietrznych, planowania bliskiego i dalekiego. Dbamy o to, by polecenia dowódcy zostały szybko i sprawnie przełożone na rozkazy, które dotrą do poszczególnych załóg. Do nas trafiają też informacje zwrotne z okrętów. Prowadzimy również analizę sytuacji na morzu, wyciągamy wnioski, rekomendujemy dowódcy pewne rozwiązania, choć oczywiście ostateczny głos należy do pani komodor. Sztab zajmuje się wreszcie organizacją wszelkich działań zespołu – od szkoleń po wizyty w portach. Jako jego szef pełnię funkcję zastępcy dowódcy. Muszę być gotowy, by przejąć obowiązki pani komodor, gdyby z jakichkolwiek powodów nie mogła ich pełnić.

W działalność zespołu są zaangażowani reprezentanci 11 narodowości. Z jednej strony rodzi to pewne trudności, które wynikają z różnic językowych, kulturowych, mentalnych. Z drugiej daje unikatową szansę na wymianę doświadczeń, skonfrontowanie różnych metod pracy i podejścia do zadań, z którymi się mierzymy, oraz wypracowanie optymalnych rozwiązań.

Jak długo przygotowywał się Pan do tej funkcji?

Przez trzy lata, choć tak naprawdę oficer przygotowuje się do podobnych wyzwań przez całą swoją karierę. Mnie oprócz różnego typu szkoleń bardzo pomogła wcześniejsza służba w natowskich zespołach. Obejmowałem tam różne stanowiska, kiedy na misje wyruszały polskie okręty. W 2016 roku jako dowódca fregaty ORP „Gen. T. Kościuszko” razem ze swoją załogą na kilka miesięcy dołączyłem do SNMG2. Operowaliśmy wówczas na morzach Śródziemnym i Czarnym, braliśmy udział w międzynarodowych ćwiczeniach, prowadziliśmy działania, które miały wyhamować nielegalną migrację do Europy. Takie doświadczenia trudno przecenić.

Jednostki Stałego Zespołu Sił Morskich NATO (Standing NATO Maritime Group 1) z wizytą w porcie w Gdyni. Fot. bsmt Michał Pietrzak/3 FO 

A teraz? Co czeka SNMG1 po opuszczeniu Gdyni?

O wielu rzeczach nie mogę oczywiście mówić. Wspomnę tylko, że znów zamierzamy ćwiczyć z polską marynarką, a potem złożymy wizytę w Kopenhadze. Przez najbliższe tygodnie będziemy się skupiać raczej na zadaniach reprezentacyjno-dyplomatycznych, które jednak są nie mniej ważne niż szkolenie na morzu. W ostatnich tygodniach zespół odwiedził Estonię, Łotwę, Finlandię czy Szwecję. Mieliśmy silne poczucie, że dla tamtejszych mieszkańców podobne wizyty mają duże znaczenie. Okręty SNMG1 już na pierwszy rzut oka robią spore wrażenie. Wystarczy spojrzeć na ich wielkość, sylwetki, uzbrojenie. Dla mieszkańców państw bałtyckich, którzy przecież żyją bezpośrednio w cieniu rosyjskiego zagrożenia, to znak, że NATO o nich pamięta, że jest gwarantem ich bezpieczeństwa. Szwedzi i Finowie dostają kolejny sygnał, że Sojusz pozostaje otwarty na ich przystąpienie do paktu.

Tymczasem Pana misja w zespole powoli dobiega końca…

Tak, w styczniu przekażemy obowiązki kolejnemu sztabowi. Krajem przewodnim będą w nim Niemcy. Wrócę wówczas do Polski. Przywiozę ze sobą mnóstwo doświadczeń, które z pewnością przydadzą się podczas dalszej służby w naszej marynarce.

SNMG1 to jeden z czterech stałych zespołów morskich NATO. Dwa z nich składają się z fregat i niszczycieli, dwa kolejne z okrętów przeciwminowych. Ich zadania polegają na monitorowaniu żeglugi na kluczowych europejskich szlakach, demonstrowaniu bandery NATO i bander państw członkowskich oraz szkoleniu, a także udziale w międzynarodowych ćwiczeniach i operacjach. Zespoły wchodzą też w skład Sił Odpowiedzi NATO. W przeszłości w SNMG1 i SNMG2 służyły polskie fregaty, a w sztabach stanowiska obejmowali polscy oficerowie. Niebawem do pierwszego z zespołów ponownie dołączy ORP „Gen. T. Kościuszko”. Wraz z innymi okrętami będzie operował na Bałtyku, Morzu Północnym i północnej części Oceanu Atlantyckiego.

Rozmawiał: Łukasz Zalesiński

autor zdjęć: Marian Kluczyński, SNMG1, bsmt Michał Pietrzak/ 3 FO

dodaj komentarz

komentarze


Foka po egejsku
 
Strategiczne partnerstwo
Czas „W”? Pora wytropić przeciwnika
Breda w polskich rękach
Żeby nie poddać się PTSD
Świętujemy naszą niepodległość
Niepokonany generał Stanisław Maczek
The Power of Buzdygan Award
Nowe pojazdy dla armii
„Złote Kolce” dla sportowców-żołnierzy
Odznaczenia dla amerykańskich żołnierzy
Żołnierze, zdaliście egzamin celująco
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Karta dla rodzin wojskowych
Do czterech razy sztuka, czyli poczwórny brąz biegaczy na orientację
Capstrzyk rozpoczął świętowanie niepodległości
Polsko-czeska współpraca na rzecz bezpieczeństwa
Nowi generałowie w Wojsku Polskim
Polski wkład w F-16
Polska liderem pomocy Ukrainie
Olympus in Paris
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Byłe urzędniczki MON-u z zarzutami
Nominacje generalskie na 106. rocznicę odzyskania niepodległości
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Jak dowodzić plutonem szturmowym? Nowy kurs w 6 BPD
Kto dostanie karty powołania w 2025 roku?
Ostre słowa, mocne ciosy
Witos i spadochroniarze
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
„Bezpieczne Podlasie” na półmetku
Namiastka selekcji
Czworonożny żandarm w Paryżu
Kask weterana w słusznej sprawie
Święto marynarzy po nowemu
Szkolenie 1000 m pod ziemią
Szef MON-u o podkomisji smoleńskiej
Kleszcze pod kontrolą
Olimp w Paryżu
Długa droga do Bredy
Snipery dla polskich FA-50
Nasza Niepodległa – serwis na rocznicę odzyskania niepodległości
Polskie „JAG” już działa
Każda żałoba jest inna
Jacek Domański: Sport jest narkotykiem
Ile GROM-u jest w „Diable”?
Polskie mauzolea i wojenne cmentarze – miejsca spoczynku bohaterów
Rumunia, czyli od ćwiczeń do ćwiczeń
Hokeiści WKS Grunwald mistrzami jesieni
Zapomogi dla wojskowych poszkodowanych w powodzi
Udane starty żołnierzy na lodzie oraz na azjatyckich basenach
Jutrzenka swobody
Kamień z Szańca. Historia zapomnianego karpatczyka
Polski producent chce zawalczyć o „Szpeja”
Ostrogi dla polskich żołnierzy
Rosomaki na Litwie
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Zmiana warty w PKW Liban

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO