Powietrze ma zaledwie 4 stopnie Celsjusza, pada deszcz i wieje zimny wiatr. Mimo to mężczyźni muszą zdjąć ubranie i wypakować zawartość plecaków. Spodnie, kurtki, noże, plastry, butelki z wodą – wszystko ląduje na ziemi. Po chwili instruktorzy AGAT-u sprawdzają, czy kandydaci do tej jednostki nie ukryli GPS-ów, komórek, albo… batoników energetycznych. Ruszyła selekcja.
W Bieszczadach nie liczą się ich nazwiska, stopnie ani jednostki wojskowe, z których pochodzą. Przez pięć dni są po prostu kolejnymi numerami. Dziewiętnastu mężczyzn z wojska, policji, straży granicznej i Narodowych Sił Rezerwowych będzie się zmagało z własnymi słabościami podczas selekcji do jednostki specjalnej AGAT. W bieszczadzkich lasach czekają na nich trudne zadania, kilkudziesięciokilometrowe marsze i biegi oraz zimne noce pod gołym niebem. Ci, którzy dotrwają do końca, będę mogli wstąpić w szeregi gliwickiego AGAT-u.
Nielegalny GPS
Zanim kandydaci na żołnierzy wojsk specjalnych wyruszą w góry, instruktorzy sprawdzają każdy zakamarek ich 20-kilogramowego plecaka. To, co ma się w nim znaleźć, jest ściśle określone przez regulamin, więc mężczyźni otrzymują wcześniej listę wymaganych przedmiotów. Są na niej m.in.: dwie butelki wody, kurtka, dwie pary butów, ołówek, ekierka, kompas.
Ktoś zabrał tylko jedną butlę z wodą, więc instruktor dokłada mu do plecaka kamień, żeby ciężar się zgadzał. Muszą mieć wszystko, co jest wymienione na liście, i ani jednej rzeczy więcej. – Nie mogą mieć suplementów diety, żadnej elektroniki, co oczywiste – odpada GPS. Batony, jedzenie, dodatkowa butelka wody – to też dyskwalifikuje – wyjaśnia instruktor.
Sprawdzane są i plecak, i ubranie. Kandydaci muszą się więc rozebrać do bielizny. – Jeśli coś schowaliście, coś przemycacie, coś macie wszyte w rękawy, w kieszenie, to wywalcie to teraz. Inaczej wylatujecie! – ostrzega instruktor.
Chwilę potem kontrolowani mężczyźni stoją bez odzieży w przenikającym zimnie. Na ziemię położyli swoje ubrania i zgrabiali wyrzucają po kolei zawartość plecaka. – Szybciej, szybciej, wyciągajcie kurtkę! Teraz ręcznik! Ołówek! Wodę! Dwie pary spodni. Pokażcie mi swoją latarkę i busolę! – grzmią instruktorzy.
Zaglądają wszędzie, nawet w małe pudełka plastrów na otarcia. Wywracają na drugą stronę skarpety. – Wiemy, gdzie szukać tego, czego na selekcji mieć nie wolno – mówi jeden z nich. I żartobliwie opowiada, jak to w poprzednich latach kandydaci usiłowali przemycić niedozwolone suplementy diety w rolce papieru toaletowego.
Szukamy najlepszych
Kiedy uczestnicy selekcji na nowo pakują swoje rzeczy do plecaków, jest już ciemno. Temperatura spada do 4 stopni Celsjusza, zaczyna kropić deszcz i wieje zimny wiatr. W takich warunkach najpierw przebiegną 15 kilometrów, a potem spędzą całą noc w lesie. Mają ze sobą śpiwory i małe namioty. To musi im wystarczyć.
Kim są kandydaci na żołnierzy wojsk specjalnych? Wszyscy są związani ze służbami mundurowymi. Są wśród nich żołnierze, również z NSR-u, policjanci i funkcjonariusze straży granicznej. W tegorocznej selekcji biorą udział wyłącznie mężczyźni, ale w latach ubiegłych były też kobiety. Każdy z kandydatów wcześniej musiał przejść kwalifikację do jednostki. – Powadzi ją specjalnie powołana komisja. Najpierw odbywają się rozmowy z psychologiem, sprawdzana jest znajomość języka angielskiego, a także sprawność fizyczna. Jeśli przejdą ten etap, mogą podejść do selekcji – relacjonuje Zachar, szef Grupy Szkolenia Bazowego AGAT-u.
Kwalifikacje są prowadzone regularnie, kilka razy w roku. To pierwsze „sito” naboru do jednostki. Zgłasza się bowiem do niej wielu chętnych, zwykle co miesiąc około 40, ale większość odpada już na tym etapie. – Niestety, z roku na roku coraz więcej kandydatów nie przechodzi testów psychologicznych. Poszukujemy silnych charakterów, więc człowiek, który na przykład ma problem z podejmowaniem decyzji, nie znajdzie u nas miejsca – wyjaśnia Zachar. – Sprawność fizyczną można wypracować, ale kondycję psychiczną trzeba po prostu mieć dobrą już na wstępie – podkreśla.
Do etapu selekcji w Bieszczadach przeszło w tym roku jedynie 19 osób – znikoma część tych, którzy podeszli do kwalifikacji. – Nie chcemy obniżać wymagań, zależy nam na jakości naszych żołnierzy. Bierzemy najlepszych – mówi szef Grupy Szkolenia Bazowego AGAT-u.
Liczy się głowa
W Bieszczadach też najbardziej sprawdzana jest psychika kandydata. – Jeśli jest zmotywowany, wie czego chce, odpowiednio się przygotował, to choćby miał słabszą kondycję, da radę. Wszystko siedzi w głowie – tłumaczy Zachar.
Zwracają na to uwagę również sami kandydaci. – Jestem żołnierzem, więc dobra kondycja fizyczna to mój obowiązek. Tu jednak potrzeba czegoś więcej. Trzeba się dobrze nastawić psychicznie – przyznaje Marek, kandydat na żołnierza AGAT-u. – Wyzwaniem jest m.in. to, jak poradzić sobie, mając minimalne wyposażenie, bo tylko takie można tu ze sobą zabrać. Obawiam się też kontuzji, które mogą się zdarzyć w ciągu tych kilku dni – dodaje. Trudność stanowi również zmienna pogoda, tym bardziej że instruktorzy od początku powtarzają: – W wojskach specjalnych nie ma złej pogody.
Dzisiaj kandydaci na żołnierzy AGAT-u wykonują marsz na azymut. Co w kolejnych dniach – nie wiadomo. Instruktorzy szykują dla nich „niespodzianki”. Nie podołają im wszyscy, którzy przyjechali w Bieszczady. – Ale jeśli chociaż jeden z tych 19 kandydatów będzie w przyszłości dobrym żołnierzem, to warto robić selekcję – mówi instruktor – żołnierz AGAT-u.
autor zdjęć: Michał Niwicz, Magdalena Kowalska-Sendek
komentarze