Włoski rząd, mimo problemów w finansach publicznych, stara się zapewnić pieniądze na modernizację floty.

Marynarkę wojenną Włoch czeka wielkie wycofywanie ze służby okrętów, które zbudowano w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Bandera zostanie opuszczona na kilkudziesięciu jednostkach. Włosi liczą, że część z nich uda się sprzedać krajom Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Te, które nie znajdą nabywcy, będą złomowane. Równocześnie do służby mają wchodzić nowe okręty.

Dwa w jednym

Włoska marynarka wojenna chciałaby mieć dziesięć fregat wielomisyjnych FREMM, ale dotąd ministerstwo rozwoju gospodarczego zagwarantowało pieniądze na budowę tylko ośmiu.

Drugim większym programem, który niebawem ma być uruchomiony, jest budowa dziesięciu dużych pełnomorskich okrętów patrolowych o długości 120 m i wyporności 4,5 tys. t. Prace nad nimi mają być sfinansowane dzięki funduszom zagwarantowanym na mocy tak zwanej ustawy o stabilności. Marynarka wojenna w perspektywie kilku lat może liczyć na 6 mld dol.

Nowe patrolowce będą budowane w dwóch wariantach – „pełnym” (full) i „lekkim” (light). W obu wersjach zaplanowano wiele wspólnych elementów konstrukcji, między innymi kadłub i napęd. Będą się natomiast różniły wyposażeniem specjalistycznym i uzbrojeniem.

W wersji „pełnej” patrolowiec pod względem zdolności bojowych będzie porównywalny z fregatą, bo zostanie wyposażony w dwie armaty morskie kalibrów 76 i 127 mm, osiem wyrzutni pocisków przeciw okrętom nawodnym lub podwodnym oraz w wyrzutnie pionowe Sylver A70 (16 cel) dla pocisków manewrujących i Sylver A50 (32 cele) dla pocisków przeciwlotniczych Aster 15/30 i dwie potrójne wyrzutnie torped MU-90. Na okręcie zaprojektowano lądowisko i hangar dla dwóch średnich śmigłowców. Będzie też możliwość zabierania modułów misji. Wysoki poziom automatyzacji spowoduje, że wystarczy tylko 90-osobowa załoga. W wersji „lekkiej” patrolowca nie przewiduje się zaawansowanego uzbrojenia rakietowego, ale będzie możliwość jego zamontowania w przyszłości.

W dzienniku „Il Sole 24 Ore” podano, że na początek włoska marynarka wojenna chce mieć pięć jednostek „lekkich”, które mają kosztować około 300 mln euro za sztukę i jedną „pełną”, za ponad 0,5 mld euro. Przewiduje się kupno czterech droższych okrętów i sześciu lżejszych, więc koszty budowy całej dziesiątki sięgną 4 mld euro. Pierwszy z patrolowców, które mają zastąpić jednostki sześciu różnych typów, ma być gotowy w 2016 roku.

Z różnych źródeł

Na budowę jednostki badawczej, która będzie też przeznaczona do wsparcia okrętów podwodnych – według „Il Sole 24 Ore” – dzięki ustawie o stabilności zostanie wyasygnowane 0,25 mld euro. Do finansowania tego projektu włączy się, przekazując 50 mln euro, ministerstwo szkolnictwa wyższego i badań. Jednostka będzie miała 127 m długości i 10 tys. t wyporności. Załoga ma liczyć 80 osób, ale będzie możliwe zaokrętowanie 180 osób. Na pokładzie zaplanowano lądowisko i hangar dla dwóch śmigłowców. Pieniądze zagwarantowane ustawą o stabilności mają być także wykorzystane na budowę nowego okrętu wsparcia logistycznego o wyporności 23 tys. t, który ma kosztować około 300 mln euro. Z tych środków przewiduje się również zakup małych, szybkich, trudno wykrywalnych przez radary łodzi dla wojsk specjalnych.

Marynarka wojenna chce też nabyć przynajmniej jeden śmigłowcowiec desantowy o długości 180 m i wyporności 20 tys. t. Powinien zabierać on cztery jednostki desantowe (barki, poduszkowce) oraz tysiąc osób, w tym 200 członków załogi. Śmigłowcowiec zastąpiłby dwie starsze jednostki amfibijne „San Georgio” i „San Giusto”, a także stary lotniskowiec „Garibaldi”. Jego budowa byłaby finansowana z budżetu ministerstwa obrony. Rozpoczęcie prac jest uzależnione od tego, czy resort będzie miał na to pieniądze.